maiatza 21, 2025 | Kultura jarduera
Txistua,  alboka  eta  dultzaina  nagusi  izango  dira  ostegun  honetan,  maiatzaren  22an,  19:00etan,  Niessen  Kulturgunean.  Juan  Mari  Beltran  interprete  eta  ikertzaileak  kontzertua  eskainiko  du  Herri  Arte  Eskolarekin  eta  Hernaniko  txistulariekin  batera.
–  Zer  suposatzen  du  zuretzat  kontzertu  hau  ematea?
–  Musikaste  gure  inguruan  oso  jaialdi  garrantzitsua  da.  Askotan  izan  naiz  entzule  giza,  eta  orain  aukera  daukat  artista  moduan  izatea.  Asko  pozten  naiz.  Errenterian  programa  honen  hirugarren  saioa  emango  dugu,  eta  esan  beharra  dago  ez  dela  beste  alditan  bezela  izango.
–  Nolakoa  izan  da  Herri  Arte  Eskolako  alboka  taldearekin  eta  Hernaniko  txistulariekin  lan  egitea?
–  Esan  dudanez,  oso  berezia  izango  da  niretzat  kontzertu  hau  ematea,  baina,  are  gehiago,  aurrera  eramatea  nire  ikaslea  izan  zen  Haritz  Ezeizarekin.  Alboka,  dultzaina  eta  txistula  irakatsi  nizkion,  eta  orain  bera  da  irakaslea  Herri  Arte  Eskolan.  Kontzertua  berarekin  eta  bere  ikasleekin  izango  da.  Entseguetan  oso  babestuta  eta  gustora  sentitu  naiz.
–  Zer  nabarmenduko  zenuke  kontzertu  honetatik?
–  Gutxitan  entzuten  da  hau  bezalako  emanaldia,  eta  gutxitan  izaten  naiz  lanean  hain  talde  handiarekin.  Era  berean,  ez  da  askotan  entzuten  kontzertu  batean  alboka,  dultzaina  eta  txistua  denak  batera.  Halaber,  egitarau  honetan  izango  ditugu  tradizioko  soinuak  eta  sormen  handiko  piezak  eta  moldaketak.
–  Zer  helarazi  nahi  diozu  publikoari  emanaldi  honetan?
–  Gustatuko  litzaidake,  entzuleek  sentitzea  nik  sentitzen  dudana.
–  Nola  baloratzen  duzu  Musikasteren  lana  euskal  musikaren  panoraman?
–  Musikaste  erreferente  bat  da  euskal  musikan.  Beharrezkoak  dira  horrelako  egitarauak,  hitzorduak  eta  antolaketak.  Musikastek  euskal  musika  era  oso  zabalean  kokatu  du.
				
					 
			
					
											
								
							
					
															
					
					maiatza 20, 2025 | Kultura jarduera
ESAS  Kamerata  Niessen  Kulturgunean  izango  da  asteazken  honetan,  maiatzaren  21ean,  19:00etan.  Taldeak  bere  lehen  lan  diskografikoa  aurkeztuko  du,  Dance  of  Change,  Haize  Huegun  musikagileak  sortutakoa.
–  Nola  baloratzen  duzu  euskal  musikaren  panorama  sortzailea?
–  Euskal  musikaren  panorama  sortzailea  oso  une  aberatsean  eta  eraldatze  betean  dago.  Tradizioa  eta  soinu-joera  berriak  elkarrekin  nola  bizi  diren  ikusten  dugu,  eta  gero  eta  emakume  profesional  gehiago—  konpositoreak,  interpreteak,  zuzendariak,  kudeatzaileak  —ekosistema  honetan  merezi  duten  lekua  hartzen  ari  direla.  ESASetik  gure  lurraldeko  ehun  artistikoaren  indarrean  sinesten  dugu,  baita  erreferente  eta  sorkuntza  modu  berriak  bultzatzen  dituzten  sare  inklusiboak  ehuntzeak  duen  eragin  positiboan  ere.
–  Nola  sortu  zen  Dance  of  Change  proiektua?
–  Dance  of  Change  gure  lehen  lan  diskografikoa  da,  ESASen  misioa  soinuan  islatzeko  borondatearen  emaitza:  emakume  profesionalari  musika  klasikoan  ikusgarritasuna  ematea,  eta  berrikuntza-  eta  irekiera-leku  batetik  egitea.  Oso  Polita  zigiluaren  eskutik,  proiektu  hau  soinuaren  mugei  aurre  egiteko  sortu  da,  klasikoa  eta  garaikidea  uztartuz  eta  egungo  munduaren  sonoritateak  islatuz.  Lan  honetan  bildu  gara  Foxlove  eta  ni  bezalako  konpositoreak,  eta  gure  artisten  sarea  elkarlaneko  prozesu  batean  inplikatu  genuen,  berez  sororitate  eta  aldarrikapen  ekintza  bat  dena.  Hori  guztia  Bizkaiko  Foru  Aldundiaren  bultzadari  esker  lortu  da.
–  Zer  transmititu  nahi  duzue  lan  honetan?
–  Aldaketa  indar  eraldatzailea  eta  positiboa  dela  adierazi  nahi  dugu,  batez  ere  lankidetzatik  eta  sororitatetik  sortzen  denean.  Dance  of  Change  emakumeek  musika  klasikoan  utzitako  ondarea  omentzea  da,  baina  baita  asmoen  adierazpen  bat  ere:  erreferente  berriak  nahi  ditugu,  askotariko  ahotsak  berpiztea  nahi  dugu,  eta  musikaren  bikaintasuna  lanbidea  duintzeko  konpromisoaren  eskutik  joatea.  Ohar  bakoitzean,  bultzada  ematen  digun  elkarrekiko  babesaren  eta  aniztasunaren  ospakizunaren  oihartzuna  nabari  da.
–  Zer  nabarmenduko  zenuke  ESAS  taldeak  egiten  duen  lanetik?
–  ESAS  sare  artistiko  bat  baino  askoz  gehiago  dira:  musika  klasikoko  emakume  profesionalek  topo  egiteko,  lankidetzan  aritzeko  eta  beren  lana  benetan  agerian  uzten  duten  proiektuak  eraikitzeko  gune  bat  da.  Bereziki  azpimarratu  nahi  dugu  bikaintasunarekin  eta  konpositoreak,  interpreteak,  zuzendari  eta  gestore  kulturalak  konektatzen  dituzten  sareak  sortzearekin  dugun  konpromisoa,  hori  guztia  bokazio  sozial  argiarekin.  Gure  apustua  irmoa  da:  sektorearen  prekarietateari  erantzutea  eta  emakumeen  ondarea  indartzea.
–  Zer  suposatzen  du  lan  hau  Musikasten  aurkezteak?
–  Dance  of  Change  Musikasten  aurkeztea  aukera  garrantzitsua  da.  Musikaste  euskal  kultur  aberastasuna  ospatzen  duen  jaialdia  da,  eta  testuinguru  horretan  gure  proiektua  partekatu  ahal  izatea  berrikuntza  artistikoa  eta  konpromiso  soziala  uztartzen  dituen  proposamena  lehen  planora  eramatea  da.  Emakume  sortzaileei  euskal  musikaren  barruan  ikusgarritasuna  ematea  eta  gure  soinu-panoramaren  etorkizuna  aberastu  egiten  dela  erakustea  da,  ahots  berriak,  sorkuntza-modu  berriak  eta  begirada  inklusiboa  txertatzen  dituenean.
				
					 
			
					
											
								
							
					
															
					
					maiatza 16, 2025 | Kultura jarduera
Errenteriako  Udal  Txistulari  taldeak  Mixel  Labaguerie  musikaria  omenduko  du  igande  honetan,  maiatzaren  18an,  11:30ean,  Niessen  Kulturgunean.  Ekitaldi  berezia  izango  da,  bere  semea  den  Peyo  abeslariak  parte  hartuko  baitu.
–  Zer  nabarmenduko  zenuke  zure  aitaren  figuratik?
–  Aita  humanista,  katoliko  pratikaizale  eta  kobentzimunduko  gizona  zen.  Elkarrizketa  gaitasuna  zuen  gizona  ere  zen.  Kultura  mailan,  musikaria  (pianoa,  organoa,  gitarra…  txistua)  zen  eta  ezagutza  handi  bat  bazituen  euskal  dantzaz,  kantuz  eta  euskaraz.  Olerkari,  hirurogei  hamarkadan,  lehen  kantaria  izan  zen  euskaraz  abesten,  euskaltasunez  aipaturik.
–  Elkarte  bat  sortu  zenuen  Mixelen  irudia  balioan  jartzeko,  zergatik  jarri  zenuen  martxan?
–  2000.  urtean  bere  heriotzaren  hogeigarren  urteurrena  Kanbon  ospatu  genuen.  “Mixel  Labeguerie’ren  Lagunak”  elkartea  horren  karietara  sortua  izan  zen.  Haren  helbura  da  konpositore,  interpretearen  oroimena  iraunaraztea.  Gizona  hil  da,  baina  haren  oroitzapena  geldidu  eta  transmititu  behar  da.
–  Zer  suposatzen  du  zuretzat  zure  aitari  egindako  omenaldi  hau?
–  Omenaldi  hau  ohore  bat  da  niretzat  Errenterian  egoteagatik  eta  izan  zen  txistularia  ezagutarazteagatik.  Michel  Labéguerie  familia  eta  Errenteriarekin  esteka  hertsi  bat  izan  zen  (hortaz,  igandean  aipatuko  dut).  Transmizio  beteberrak  badaukat  aitaren  abestiak  belaunaldi  gazteei  ezagutarazteko.
–  Zer  nabarmenduko  zenuke  aurkeztuko  den  egitarauatik?
–  Pozten  nau  kontzertu  honetan  kantari,  musikari  eta  txistulari  gazteek  parte  hartuko  dutela.
–  Zer  helarazi  nahiko  zenioke  publikoari??
–  Nire  aitaren  Mixel  abesti  batzuk  ezakutzea  edo  gogoratzea.
				
					 
			
					
											
								
							
					
															
					
					maiatza 16, 2025 | Dantza, Kultura jarduera
Landarbaso Abesbatzak  eta  Dantzaz  konpainiak  Ubun-Tu  aurkeztuko  dute  Musikasteren  bigarren  egunean.  Ikuskizuna  larunbata  honetan  izango  da,  19:00etan,  Lekuona  Fabrikan.  Lan  honetan  “besteekiko  harremanak  jartzen  ditugu  erdigunean:  gorputzen  arteko  elkarrizketak,  identitateen  gurutzaketak  eta  elkarbizitzaren  beharra”,  azaltzen  du  Fernando  Saenz  de  Ugarte  Dantzaz-eko  zuzendariak.
–  Euskal  Herrian  ba  al  dago  dantza  ikuskizunekiko  interesik?
–  Bai,  eta  betidanikan,  gainera.  Euskal  Herrian  badugu  dantza  maitatzeko  sena,  batez  ere  kalean  eta  plazan  sentitzen  da  hori  indartsuen:  bertan  dantza  ez  da  soilik  arte,  baizik  eta  harremana,  komunitatea  eta  errituala.  Euskal  Herria  =  dantzatzen  duen  herria.  Eta  uste  dut  orain  arteko  ikuspegi  hori  zabalduz  ari  garela:  dantza  gero  eta  maizago  ikusten  da  aretoetan  eta  antzokietan  ere,  eta  publikoak,  oro  har,  begirada  zabalago  batekin  ari  da  hurbiltzen  dantza  garaikideari.  Zorionez,  denon  arteko  lana  ari  gara  egiten,  eta  jarraitu  behar  dugu  bide  horretatik.
–  Gazteak  animatzen  al  dira  dantza  egitera?
–  Bai,  baina  oraindik  badago  lana  egiteko.  Dantzaz-en  ikusten  dugu  gazteek  dantzan  adierazteko  gogo  handia  dutela.  Gure  kasuan,  gainera,  profesionalizatzeko  lehen  pausua  ematen  ari  diren  dantzari  gazteekin  egiten  dugu  lan,  eta  hori  da  gure  altxorrik  handiena.  Dantzak  eskaintzen  dien  espresio-askatasunak  eta  mugimenduaren  bidez  mundua  ulertzeko  moduak  liluratzen  ditu.  Baina  beharrezkoa  da  horretarako  espazioak,  erreferenteak  eta  etorkizun  profesionaleko  aukerak  sortzea,  eta  horretan  ari  gara  buru-belarri.  Komunitateari  begiratzen  badiogu,  sare  sozialetan  gero  eta  dantza  gehiago  ikusten  da,  denok  dantzatuta!  Ze  dantza  mota?  Hori  beste  kontua  da,  beste  elkarrizketa  baterako…
–  Nola  sortu  zen  Ubun-Tu  proiektua?
Ubun-Tu  proiektua  topaketatik  eta  elkarrizketatik  sortu  da,  gure  inguruko  kulturen  arteko  zubiak  eraikitzeko  nahitik.  Proiektu  honek  izen  bereko  kontzeptu  afrikar  batean  du  sustraia:  “ni  banaiz  gu  garelako”.  Hortik  abiatuta,  elkarrekin  bizitzearen,  partekatzearen  eta  komunitatearen  ideia  landu  dugu  dantzaren  bidez.  Poloniako  sortzaileak,  Uruguaikoak,  Euskal  Herrikoak…,  kultur  aniztasuna  eta  dantza  eta  arte  garaikidearen  tresnak  uztartuz.
–  Zer  nabarmenduko  zenuke  lan  honetatik?
–  Ubun-Turen  bidez,  besteekiko  harremanak  jartzen  ditugu  erdigunean:  gorputzen  arteko  elkarrizketak,  identitateen  arteko  gurutzaketak,  eta  elkarbizitzarako  beharra.  Poloniako  bi  sortzaile  etorri  ziren  Euskal  Herrira  eta  liluraturik  geratu  ziren  gure  nortasunarekin,  eta  kulturarekin,  horrela  sortu  zen  UBIN-TUren  lehen  zatia:  Aire  Sakona  deitzen  dena.  Bigarrena,  aldiz,  jaiotzez  Uruguaiarra  den,  baina  Euskal  Herriko  familiko  koreografo  bat  sortua,  Eres  deiturikoa.  Lanak  indar  handia  du  eszenan,  ez  bakarrik  mugimenduarengatik,  baizik  eta  interpreteen  artean  sortzen  den  batasunagatik  ere.  Nabarmenduko  nuke,  batez  ere,  dantza  garaikideak  ere  komunitatearen  zerbitzura  egon  daitekeela,  kasu  honetan  Landarbaso  abesbatzarekin  elkarlanean,  eta  ikusleari  galdera  irekiak  luzatzeko  gaitasuna  duela.
–  Zer  iruditzen  zaizu  Musikastek  dantzaren  inguruan  egiten  duen  lana?
–  Oso  aberasgarria  da  Musikastek  dantzari  eskaintzen  dion  tokia.  Musikarekin  lotura  estua  izan  du  beti  dantzak,  baina  oraindik  askotan  musika  lehenesten  da  eta  dantza  geratzen  da  bigarren  plano  batean.  Musikastek,  berriz,  aukera  ematen  du  dantza  eta  musika  harreman  parekidean  bizitzeko,  eta  horrek  balio  sinboliko  eta  praktiko  handia  du  guretzat.  Gainera,  tokian  tokiko  kulturari  eginiko  ekarpen  horrek,  Musikaste  bezalako  jaialdi  batean,  bultzada  ederra  ematen  dio  dantza  garaikidearen  presentziari.
				
					 
			
					
											
								
							
					
															
					
					maiatza 16, 2025 | Dantza, Kultura jarduera
Dantzaz  konpainiak  eta  Landarbaso  abesbatzak  ‘Ubun-Tu’  dantza  ikuskizuna  aurkeztuko  dute  larunbat  honetan,  19:00etan,  Lekuona  Fabrikan.  Lan  honek  bi  zati  ditu:  ‘Aire  sakona’,  Jacek  PrzybydeOwicz  poloniar  konpositorearena,  eta  ‘Eres’,  Martín  Inthamoussu  uruguaiarrarena.  Azken  honek  azpimarratzen  du  obra  honekin  “ni  baino  lehenago  etorri  zirenen  bitartez  nor  naizen  ulertu”  nahi  nuen.
–  Zertan  oinarritu  zinen  “Zu”  egiteko?
–  ‘Eres’  sortzerako  orduan  ni  baino  lehenago  etorri  zirenen  bitartez  nor  naizen  ulertzeko  premia  oso  pertsonal  batetik  hasi  zen.  Nire  birraitona-amonek  Euskal  Herritik  Uruguaira  emigratu  zuten,  eta  beren  ametsak,  beldurrak  eta  kultura  eraman  zituzten,  konturatu  gabe,  nire  bizitza  osoan  presente  egon  direnak.  Omenaldia  egin  nahi  izan  nien,  eta,  era  berean,  aztertu  nola  aldatzen  den  memoria  hori  ozeanoak  eta  belaunaldiak  gurutzatzen  dituenean.  ‘Eres’  gutun  intimoa  da  nire  arbasoentzat,  baina  identitate  eta  pertenentzia-bilaketa  ere  bada.
–  Zer  transmititu  nahi  duzu  lan  honekin?
–  Oroimenak  gorputzera  ekartzen  dugunean  duen  boterea  partekatu  nahi  dut.  ‘Eres’  ez  da  soilik  migrazioari  edo  sustraiei  buruzko  istorio  bat,  heredatzen  dugunari  nola  aurre  egiten  diogun  ere  bada.  Batzuetan  harrotasunez  egiten  dugu,  beste  batzuetan  zalantzaz.  Publikoak  gorputzean  bizi  ez  zituen  baina  berdin  zeharkatzen  duten  istorioak  eramateko  sentsazio  horrekin  konektatzea  interesatzen  zait.
–  Nolakoa  izan  da  Dantzaz  konpainiarekin  proiektu  hau  aurrera  eramateko  egin  duzun  lana?
–  Dantzaz-ekin  lan  egitea  oso  aberasgarria  izan  da.  Konpainia  gaztea,  eskuzabala  eta  sormen-prozesuak  dakarrenari  irekia  dago.  Hasieratik,  elkarri  errespetua  izan  genion  kontatu  nahi  genuen  historiarekiko  eta  gorputza  artxibo  bizia  bihurtzeko  moduarekiko.  Elkarrizketarako,  inprobisaziorako,  entzuteko…  ordu  asko  partekatu  ditugu,  eta  hori  eszenan  sentitzen  da.
–  Zer  suposatzen  du  zuretzat  obra  hau  Musikasten  aurkezteak?
–  Musikasten  ‘Eres’  aurkezteak  balio  emozional  handia  du.  Dena  hasi  zen  lekura  itzultzea  da,  nolabait.  Lan  hau  Euskal  Herrian,  nire  arbasoen  lurraldean,  partekatu  ahal  izateak  biziki  hunkitzen  nau.  Berriro  irekitzen  den  zirkulu  bat  dela  sentitzen  dut,  posible  imajinatuko  ez  nukeen  itzulera  sinboliko  moduko  bat.
–  Nola  animatuko  zenuke  jendea  emanaldi  honetara  joatera?
–  Barrura  begiratzeko  gonbidapena  dela  esango  nioke  jendeari.  Ez  da  dantza  lan  bat  bakarrik,  bidaia  emozional  bat  da,  non  denok  elkar  ezagutu  dezakegun.  Denok  gatozelako  nonbaitetik,  denok  daramagu  barruan  herentzian  jasotako  istorioren  bat.
				
					 
			
					
											
								
							
					
															
					
					maiatza 15, 2025 | Kultura jarduera, Uncategorized @eu
Musikastek  ostiral  honetan  hasiera  emango  dio  bere  edizio  berriari,  19:00etan,  Lekuona  Fabrikan,  Oiasso  Kamerata  eta  Tomas  Ruti  zuzendariaren  eskutik.  Kontzertuan  Zariatxo-Zariagaz  abesbatzarekin  eta  Marina  Beheretche  biolinistarekin  batera  arituko  dira.
–  Zer  suposatzen  du  kontzertu  hau  Errenterian  aurkezteak?
–  Oiasso  Kameratarentzat  ilusio  handia  da,  Euskadin  eta  Euskaditik  kanpo  proiekzio  handia  duen  jaialdia  delako,  eta  ibilbide  luzea  eta  ospetsua  duelako.  Taldea  duela  11  urte  sortu  zen,  eta  une  zoragarria  iruditzen  zaigu  hain  agertoki  garrantzitsuan  izateko,  eta,  are  gehiago,  Lekuona  Fabrikan.
–  Zein  esperientzia  musikal  ezagutuko  dute  kontzertura  joaten  direnek?
–  Gure  ondarearen  parte  eztabaidaezina  diren  euskal  egileen  lanez  gozatu  ahal  izango  da,  hala  nola,  Guridiren  Euskal  Melodiak,  Bernaola,  Escudero  edo  Valentin  Larrearenak,  berrestreinatzeko  plazera  izan  dugunak,  kalitate  handikoak.
Bestalde,  Elodie  Baffalio  eta  Ekhi  Lambert  Iparraldeko  egileen  lanen  estreinaldiak  ditugu.  Lehenengoa,  ‘Bizitzaren  Harian’  programa  hau  sortzeko  aitzakia  bihurtu  zen.  Programa  honen  bidez,  bizi-etapa  ezberdinak  elkarrekin  lotutako  musiken  bidez  margotu  nahi  ditugu.  Eta  Ekhi  Lamberten  lanak  gaztetasuna  modu  zirraragarrian  irudikatuko  du  bere  bigarren  zatiari,  ‘Pasabidea’  izenekoari,  lekua  uzteko,  non  ondorengo  etapetarako  trantsizioa  iradokitzen  den.
Beste  aurkikuntza  garrantzitsu  bat  (aski  ezaguna  bada  ere)  Zariatxo  abesbatza  izango  da,  ‘Aurtxo  Seaskan’ekin.  Eta  oso  aberatsa  izango  da  Marina  Beheretche-ren  lana.
–  Emanaldi  honetan  Zariatxo-Zariagaz  abesbatzak  eta  Marina  Beheretche  biolin-jotzaileak  ere  parte  hartzen  dute.  Nolakoa  izan  da  hiru  aldeko  lan  hau?
–  Oso  interesgarria  izan  da.  ‘Con  Aire  de  Tango’  kontzertuan  lagundu  genion  Marinari,  eta  luxu  bat  da  beti  bere  musika-kalitateagatik,  prestutasunagatik  eta  hurbiltasunagatik.  Zariatxorekin  ez  dugu  kolaboratu,  haren  kalitatea  jakin  arren.  Imanol  Elizasu  zuzendariaren  laguntza  eta  elkarlanerako  izan  zuten  ilusioak  egin  dute  gainerakoa.
–  Kontzertuan  Ekhi  Lambert  eta  Elodie  Buffalio  bezalako  konpositore  gazteen  lanak  integratzen  dira,  zer  azpimarratuko  zenuke  konposizio  hauetatik?
–  Baffalioren  ‘Iazko  Lorea’-ren  originaltasuna.  Aitona-amonei  eskainia  dago  eta  aitona-amonen  bizi-ibilbidea  gogorarazten  du.
Ekhi  Lamberten  ‘Itzuliño  bat-Pasabidea’  lanak  gaztetasunaren  algaran  murgiltzen  gaitu  erabat,  hizkuntza  fresko  eta  dantzagarri  baten  bidez,  jai-herrikoia  hartzen  duena  obra  kementsu  eta  dibertigarri  bat  eraikitzeko.  ‘Pasabidea’,  berriz,  zertxobait  ilunagoa  da.
–  Nola  animatuko  zenuke  jendea  kontzertu  honetara  joatera?
–  Uste  dut  aukera  on  bat  dela  hari-orkestra  formazio  bat  ikusteko.  Ez  da  oso  ohikoa,  baina  aukera  handiak  ditu,  gure  musika  eta  atzoko  eta  gaurko  musikariak  ospatzen  dituen  kontzertu-ikuskizun  batean.  Oiasso  Kamerata-k  programa  interesgarria  dakar  belarri  guztientzat  eta  edertasun  eta  kontraste  handikoa,  lehen  lerroko  gonbidatuak  ditugula  ahaztu  gabe.