Biltegiratze-euskarria ikus-objektu bilakatua
1940an, Columbia Records zigilu iparramerikarrak Smash Song Hits bilduma argitaratu zuen, Richard Rodgers (1902 – 1979) eta Lorenz Hart (1895 – 1943) musikalen 16 abesti biltzen zituena. Diskoaren kanpoko kutxan New Yorkeko Imperial Theatre markesina ikus daiteke, Columbia aipatzen duen iragarki argitsu batekin, Rodgersek berak zuzendutako Orchestra Inperialarekin eta albumaren izenburuarekin.
Alex Steinweissek (1917-2011) 23 urterekin diseinatutako karatula honen irudi sinpleak garrantzi bikoitza du. Alde batetik, disko baterako sortutako historiako lehen karatulatzat hartzen da, eta bestetik, eragin nabarmena izan zuen produktuaren salmentan; eta ondorioz industria diskografikoak bere salmenta teknikak aldatzera eraman zuen.
XIX. mendeko azken hamarkadatik Steinweiss 1940an sektore horretan sartu zen arte, zigiluek beren diskoak katalogo eta gehigarri ilustratuen, kartelen edo aldizkarietako iragarkien bidez iragartzen zituzten. Kanpoko euskarriak ez zuen berariazko erakargarritasun bisualik; ohikoena paper lodiko zorro batean biltzea zen, edo iraupen luzeko diskoen kasuan (opera bat, adibidez), edukiaren inguruan grabatutako testua zuen kutxa batean saltzen ziren.
Beraz, kontuan hartu behar dugu, industria diskografikoak mende erdiko ibilbide komertziala zuenean hasi zela karatulen diseinua garatzen. Hala ere, praktika hori oso azkar ezarri zen, eta diskoaren zorroa lehen mailako erakargarri bihurtu zuen; aldi berean, iruditeria bat sortzen lagundu zuen, eta eduki musikalarekin konbinatuta, benetako desira-objektu bihurtu zuen diskoa. Horrela, kontsumitzaileek hainbat hamarkadatan euskarri horrekin izan zuten harremana aldatu zen, eta musikaren, sorkuntzaren eta diseinuaren arteko uztarketa emankorra hasi zen, gaur egunera arte iritsi dena.